Ona, kobieta. Pewnie była już bardzo zmęczona. Przecież szli już wiele, wiele dni. Noc wydawała się ciemniejsza niż zwykle, droga bardziej wyboista. Co chwilę kuliła się na osiołku. Ból przychodził coraz częściej i coraz mocniej ogarniał jej ciało.
On, mężczyzna. Coraz bardziej zdenerwowany, coraz bardziej bezradny. Kolejne drzwi zamykały się przed nim z głośnym trzaskiem. Kolejny skurcz przechodził przez ciało jego żony i w żaden sposób nie mógł jej pomóc.
Maleńka uboga stajenka była dla nich jak wybawienie. To, co najmniej docenione, najbardziej wyśmiane, dla nich stało się błogosławieństwem. „Bóg się rodzi, moc truchleje”… Ot, Boża logika. Wszystko postawione na głowie.
Nie rozumieli, dlaczego przed ich Synem klękają pasterze. Nie rozumieli, dlaczego mędrcy przynoszą mu dary. Nie rozumieli, dlaczego śpiewają mu aniołowie… Trwali w zadziwieniu przed cudem Bożego Narodzenia, wpatrzeni w Dziecko, nie różniące się niczym od wszystkich innych noworodków, a któremu świat oddawał hołd.
My już wiemy. Rozumiemy. Tak nam się przynajmniej wydaje. Przecież co roku jest to samo. Nadchodzi 24 grudnia, zasiadamy do wigilijnej wieczerzy i świętujemy narodziny Pana. Wszystko jest jasne.
A może dalej nie jest?
Więc na te świąteczne dni życzę Wam wszystkim ZADZIWIENIA. Niech tajemnica Wcielenia wprawi Was w osłupienie. Niech sprawi, że zaniemówicie. Niech Wami wstrząśnie i zmieni Wasze życie… To naprawdę nie jest coś zwyczajnego, zwykłego. Oto Bóg… maleńki, bezbronny… złożony w ręce człowieka…
Błogosławionych Świąt!
Zdjęcie: źródło
Szczęść Boże!
A ja życzę Pani i Pani rodzinie radosnego zadziwienia przepełnionego Bożym spokojem z faktu, że Pan jest z nami i pośród nas.
Z Bogiem!
I dla Ciebie Piotrze wszystkiego dobrego!
Dziękuję, Emilio!
Emilko! I dla Was- radosnych i spokojnych Świąt, choć z tym przejęciem, które mnie kojarzy się z okresem dzieciństwa, kiedy odkrywaliśmy tajemnice Bożego Narodzenia :*
I zdrówka! Jak zawsze 🙂
No właśnie – zadziwienia! Wspaniałe życzenia 🙂